Ikaw At Ako, At Ang Kontrabidang Virus Na 'To

Mula sa dalawa, tatlong beses na pagkikita

sa bawat linggo mula ng tayo'y nagkakilala

ngayon eto kahit limang minuto

hindi ko na alam kung paano,

kung kailan mauulit

ang makasama ka at makulit.

Hindi oras ang dahilan

'pagkat ito ay lagi mong nasosolusyunan.

Maging distansya'y hindi hadlang

'pagkat sabi mo ang gustong makasama ay ako lamang.

Kahit pagod sa trabaho, gabi na at mas mabuti pang magpahinga na

ako'y iyong iniimbita "labas tayo, gusto kong makita ka".

Ang kontrabida sa istorya CoVid kung tawagin nila.

Takot ang dala, sakit at problema.

Patuloy ang mga balita ng kanyang mga biktima

pero sabi natin malayo tayo sa kinalalagyan nila.

Hindi natin inalintana na posibleng nasa paligid na rin natin siya.

Heto ngayon, biglaan, maging ang lumabas ng bahay ay bawal na.

Ako ay nag-aalala na bukas 'makalawa

ikaw ay maglaho tulad nila. Oo, nila.

Base sa aking mga huling karanasan

na aking aaminin ay hindi kagandahan,

kung matagal tayong hindi magkikita

ang mga masasayang araw posibleng magigi na lang alaala.

Siguro ako'y mali dahil kahapon iyong sinabi

"stai tranquilla, ci vediamo prima di quanto pensi".

Ako ay napangiti, nadagdagan ang pag-asa.

Pisngi ko raw ay naging pula, mata ay tumatawa.

Hindi na maikakaila

ako'y iyong napapasaya.

During the day at pareho tayong nasa trabaho

and out of the blue may message kang "stasera ci sentiamo?"

gustuhin ko mang sumagot ng "certo, amore mio"

kailangan kong pigilan at baka mapasobra ako.

Sagot kong "va bene" ay sapat na siguro

para malaman mong mamayang gabi ako ay iyo.

Dalawa o tatlong linggo? O siguro buwan ang bibilangin

bago dumating ang araw na muli ikaw ay pwedeng yakapin

ngunit nang sabihin mong "così hai tempo per allenarti e battermi a ping-pong"

hindi ako nakaimik, dila tila ay umurong.

Siguro nga pag-alis ng virus na kontrabida

magkakatotoo ang sinabi mong "a pallavolo ti aspetto quando arriva la primavera".